Van plan tot ondernemen
Alle eurforie aside, dat bedrijfsplan moet op tafel. Van abstracte assenstelsels naar concrete woorden op papier. Driftig pen ik er een aantal dagen op los. Gehuld in een warme trui en een joggingbroek, koffiekop op tafel, je kent het wel. Schrijven en schrappen, schrijven en…. er landt een bericht in mijn UWV Werkmap. Het is van meneer Schuur.
Er is natuurlijk een deadline, en voor die deadline wil ik het document grondig nagekeken hebben. Doelgroep, toekomstvisie, marketingmix: alles moet erin staan. Het verdienmodel moet uitgewerkt zijn en de getallen onderaan de streep moeten kloppen.
Ik plan, schrijf en schrap, maar komt het allemaal op tijd?
Weer meneer Schuur
Twee dagen na Guus’ bezoek ontvang ik in mijn werkmap een berichtje van meneer Schuur.
“Goedemorgen, bent u de dag al begonnen? Ik informeer naar de status van uw bedrijfsplan.”
Zonder enig nadenken pen ik direct een overenthousiast berichtje terug. “Ik ben halverwege, ik heb al advies ingewonnen van drie mede-ondernemers die er tevens een kritische blik op willen werpen. Volgende week kunt u de eerste versie van mij verwachten.” Bam, op de post.
Gelijk heb ik enthousiast bericht terug. Hij kijkt uit naar mijn plan!
Nu even de achter-de-schermen-versie van deze statusupdate. Blijkbaar reageert niet iedere starter in Nederland zo dolenthousiast als ik. Sommige uitkeringsgerechtigden zien de start van een bedrijf als een lucratieve kans om ruim een maandje niet te hoeven solliciteren. Na de veertig dagen zijn ze dan zogenaamd vergeten ook maar een letter van hun plan te schrijven, en willen ze schoorvoetend terug de WW in.
Zo niet ik.
(in december viel er toch al geen enkele vacature te bespeuren op internet, alle bedrijven leken met kerstreces).
Uitstel, geen afstel
Concreet heb ik afgesproken dat mijn ondernemingsplan op maandag 20 januari in de mailbox van het UWV moet liggen. Ik schuif de laatste oliebollen aan de kant en schrijf mijn vingers blauw. Ploeg door modellen en tabellen, schrijf en schrap. De eerste versie komt er véél te wollig uit. Mijn kritisch drietal knikt dan wel goedkeurend, dat is denk ik alleen als aanmoediging, omdat ik überhaupt iets geproduceerd heb.
De tweede versie is al heel wat professioneler. Ik laat mijn drie ondernemers nu het twintig pagina’s tellende document maar eens grondig doorlezen. En hoe bestaat het: van elk afzonderlijk krijg ik, zonder dat ze het met elkaar afgesproken hebben, een keurig .txt-bestandje met puntsgewijs opgesomde verbeteringen.
Ik heb nu tot de twintigste nog wat tijd om dat te verwerken, maar ben van al dat schrijven eigenlijk ook hondsmoe…
Toch moet ik het financiële plaatje nog even tot op de letter doornemen, en dat doe ik met mijn partner Michel. Hij heeft weinig op met ondernemingsplannen, maar is verbluffend goed in het opsporen van kleine (numerieke) foutjes. Dat heb ik nou net nodig, dus spenderen we een avond aan de keukentafel.
Voor de volledigheid wil ik nog even langs het ROZ. Dat hebben meerdere mensen mij aangeraden, en het advies is gratis. Dus waarom niet? Misschien, omdat de vroegste datum voor een afspraak op 23 januari ligt, wat – voor de oplettende lezer – ná mijn inleverdatum bij het UWV is. Wat te doen?
Op donderdag 16 januari bericht ik daarom meneer Schuur even over mijn voortgang en mijn impediment. Geen nood, luidt zijn repliek. Ik krijg prompt uitstel tot het einde van de maand.
Snel mail ik terug. Of dan wel de mogelijkheid bestaat om in februari te starten?
Jawel, die blijft bestaan.
Zo ben ik er weer gerust op. Je weet maar nooit hoe de lijntjes lopen tussen meneer Schuur en het almachtige UWV. Ruimte tot einde van de maand betekent natuurlijk ook weer niet dat je nog snel even op vrijdag 31 januari om half elf ’s avonds de boel kan inleveren. Die UWV-ambtenaren hebben ook de tijd nodig om alles te lezen en met elkaar te communiceren. Het zal vast niet meneer Schuur alleen zijn die hier aan de knoppen draait, toch? Toch…?
Racend naar het ROZ
Het ROZ in Hengelo is een ondernemersvereniging die starters graag helpt. Het is niet het ROC, om dat maar gelijk te verduidelijken (ja, er zijn mensen die mij dit gevraagd hebben – afijn). De leden van het ROZ maken in de week enkele uren vrij om andere ondernemers te helpen. Dat zijn starters zoals ik, maar ook noodlijdende ondernemers die naast advies ook wel een beetje geld willen lenen.
Nu snap je waarschijnlijk het verdienmodel van het ROZ – het is een bank en adviesgroep. Laten we vooropstellen dat ik in mijn positie geen geld van ze gá, of ooit ook maar wil hoeven te lenen – ik wil gewoon goed advies. Tijd voor een afspraak dus.
Meneer Franken van het ROZ wil dat gesprek wel met me aangaan. Het wil zo dat hij op donderdagmiddag, nét voor mijn gesprek met Michel, wel tijd heeft, maar ik wil eerst met Michel spreken en dan met hem. Een volgende afspraakdatum valt pas op 23 januari om 14 uur. Dat is eigenlijk te laat, maar gelukkig krijgt mijn bedrijfsplan uitstel. Het kan.
Die bewuste donderdag word ik stipt om 13:00 gebeld. Ik zit nog thuis in mijn joggingbroek, verwilderde haren, blik op mijn ondernemingsplan. Ik schrijf en schrap, het is op dat moment nét af. Nét. De beller is meneer Franken. “Goedemiddag, wij hadden nu een afspraak… op het kantoor in Hengelo?”
“Die is om 14:00” antwoord ik prompt, terwijl ik mijn agenda bekijk.
Meneer Franken blijft bij 13:00 en ik doe water bij de wijn. Of eigenlijk: ik doe behoorlijke kleren aan, haal een kam door mijn haar, en fiets als een malle naar Hengelo. Hijgend en blazend sta ik vijfentwintig minuten later voor de deur. Mijn document heb ik al vooruitgestuurd en meneer Franken heeft het al bekeken.
We spreken de overige dertig minuutjes over de laatste verbeteringen in het verdienmodel. Dan schud ik hem de hand en staat de volgende jonge ondernemer alweer op zijn drempel. Ik ben content.
Nu kan er een strikje om en ga ik het dan echt inleveren bij het UWV!
Heidi Ulrich is The Career Cheat Code. Ze is dé gids voor sollicitaties voor vele wizards in de IT en techniek. Lees meer over Heidi’s loopbaan of plan een samenwerking met Pathwise. Samen zijn we Pathwise, tech savvy!